Από τα πρώτα μαθήματα που διδαχθήκαμε στο πανεπιστήμιο ήταν πως σε περιόδους κρίσεων, όπως για παράδειγμα πολεμικές συγκρούσεις, ταραχές, μολυσματικές ασθένειες, το κοινό για την ενημέρωσή του στρέφεται στα παραδοσιακά Μέσα Επικοινωνίας και στη δημόσια τηλεόραση. Όταν το άκουσα αυτό σκέφτηκα πως στροφή στην παράδοση δεν κάνει μόνο το κοινό σε περιόδους κοινωνικών κρίσεων αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος σε περιόδους ατομικών κρίσεων.. 

Πλήθος τα παραδείγματα ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας, που όταν αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο στράφηκαν στη θαλπωρή της οικογένειά τους. Πόσοι νέοι που έχασαν για λίγο το δρόμο τους, επέστρεψαν στο πατρικό τους σπίτι και στην αγκαλιά των γονιών ή των αδελφών τους. Πόσες οικογένειες που δεν τα έβγαζαν πέρα στην πόλη, μετακόμισαν στην επαρχία και στο παραδοσιακό χωρίο τους. Πόσοι άντρες πληγωμένοι απο τη σύντροφό ή την οικογένειά τους, επέστρεψαν στην παραδοσιακή αγκαλιά της μάνας τους και στο παραδοσιακό φαγάκι της. Πόσες γυναίκες αβοήθητες, ή με ένα-δυο παιδιά στην αγκαλιά, κακοποιημένες σωματικά και ψυχικά, βρήκαν προστασία και θαλπωρή στην παραδοσιακή αγκαλιά του πατέρα τους.

Ο άνθρωπος όταν βιώνει προσωπικές κρίσεις επιθυμεί να επιστρέψει εκεί που αισθάνεται ηρεμία και ασφάλεια, εκεί που έχει αναπτύξει ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς, εκεί που υπάρχουν ακλόνητες βάσεις εμπιστοσύνης και αγάπης, εκεί που γνωρίζει ότι δεν θα πληγωθεί, εκεί που η  ψυχή του αισθάνεται ανακούφιση, ηρεμία και πληρότητα. 

Σάββατο νωρίς το βραδάκι κάθισα στο στέκι μου, να πιω μια μπύρα με τη μητέρα μου. Μετά από αρκετή ώρα ακούω μια αντρική φωνή πίσω μου .. του Νίκου η αδελφή και η ανιψιά δεν είστε;..Εσείς ποιος είστε;  

Ένας περιστεράς φίλος του νονού μου, απο τους πολλούς. Μόλις μας είδε συγκινήθηκε. Άρχισε να λέει πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν ο Νίκος, για τη θρησκεία του ποδοσφαίρου που λεγόταν ΑΕΚ, για το Νίκο τον ποδοσφαιριστή της Δόξας, για το Νίκο που δεν άντεχε τους δήθεν, για την αγάπη του Νίκου για τα περιστέρια και τα χειρουργεία που έκανε για να τους σώσει τη ζωή. Ήταν μοναδικός. Από το 2014 που έφυγε από τη ζωή μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε αντικαταστάτη..

Ούτε και θα βρείτε αντικαταστάτη κ. τάδε μου.. γιατί ήταν ένας γνήσιος άνθρωπος. Και οι γνήσιοι άνθρωποι είναι αληθινοί, μοναδικοί και σπάνιοι. Και για αυτό το λόγο δεν έχουν αντικαταστάτη. Και για αυτό το λόγο το αποτύπωμά τους παραμένει στη ζωή μας. Να χαίρεσαι που τον γνώρισες. Δεν υπάρχουν πολλοί αληθινοί στην εποχή μας. 

Οι γνήσιοι άνθρωποι ζουν για πάντα ανάμεσα μας, ακόμα και όταν απουσιάζουν..  

© Αγγελική Γ.Πιτσόλη

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού

8 Ιουλίου 2022