Η γυναικοκτονία στην Αλεξανδρούπολη, προκάλεσε θλίψη και πόνο. Η 29χρονη Τζεβριέ Εντινερλί, μητέρα τριών παιδιών έφυγε από τη ζωή, ως ένα ακόμα θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Απο 17 Ιανουαρίου έως 10 Δεκεμβρίου 2021 αφαιρέθηκε η ζωή δεκαέξι ανθρώπων, επειδή ήταν γυναίκες. 

Η βία κατα των γυναικών έχει γίνει μια κοινωνική μάστιγα. Κάθε ημέρα σχεδόν παρακολουθούμε και κάτι νέο. Είναι κυνικό και πικρό. Σκεπτόμενη τον πυρήνα του προβλήματος εστίασα περισσότερο στην εκπαίδευση των ίδιων των ενήλικων ανθρώπων, απο την ώρα που γίνονται γονείς. Το θέμα πηγάζει απο τον τρόπο που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους, τις αρχές, τις αξίες και τα ''εφόδια'' ηθικά και πνευματικά, με τα οποία τα προικίζουν, για να γίνουν αυτόνομες προσωπικότητες σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Τα μεν κορίτσια θα πρέπει να έχουν πνευματική και οικονομική ανεξαρτησία δια μέσω της εργασίας τους, ώστε να είναι σε ισχυρή θέση να πουν ΟΧΙ σε κάθε μορφή βίας και τα αγόρια να τρέφουν σεβασμό, αγάπη και αποδοχή του άλλου φύλου ως ισότιμο άνθρωπο.

Δεν γίνεσαι σημαντικός άντρας εαν υποτιμάς, χειρίζεσαι και ασκείς βία σε μια γυναίκα. Αντιθέτως γίνεσαι κατάπτυστος και μηδενικός.

Ένας αμετανόητος που έχει εωσφορικό εγωισμό για να επιμένει πως δεν ξυλοκόπησε τη γυναίκα του, αλλά η ίδια έπεσε απο τις σκάλες, όπως το εν λόγω περιστατικό. Και βέβαια εαν ένας άντρας θέλει να δείξει πόσο σπουδαίος είναι, μπορεί αναλόγως του επιπέδου του, να επιλέξει πολιτισμένους τρόπους, όπως για παράδειγμα να είναι υπεύθυνος και ακέραιος ως άνθρωπος, να έχει σταθερό και μετρημένο χαρακτήρα, να δείχνει σεβασμό, αγάπη και συνεργασία προς τη σύντροφό του, να καταθέτει έργο στην κοινωνία δια μέσω της εργασίας ή της προσφοράς του και να αγαπάει την εκπαίδευση και τα γράμματα, γιατί μόνο έτσι ο άνθρωπος αποκτάει πνευματική καλλιέργεια. Με πολλούς τρόπους μπορεί ένας άντρας να δείξει πόσο σπουδαίος είναι και να τον θαυμάσουμε. Η άσκηση χειριστικών συμπεριφορών και βίας απέχει μακράν από τον πολιτισμό.

Οι επόμενοι πυρήνες επιμόρφωσης κατα του φαινομένου είναι το σχολείο, οι εκπαιδευτικοί αλλά και η γενικότερη δράση των τοπικών, πολιτικών, εκπαιδευτικών και θρησκευτικών θεσμών και παραγόντων κάθε τόπου.

Η βία μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, ανεξαρτήτως μορφωτικού, οικονομικού, θρησκευτικού και κοινωνικού status. Όμως απο το σημείο εκείνο και μετά, θα πρέπει η ίδια να είναι εκπαιδευμένη να την αναγνωρίσει, να δείξει μηδενική ανοχή και να έχει ήδη στη φαρέτρα της τα ''εφόδια'' για να απομακρυνθεί το συντομότερο, απο αυτό το κακοποιητικό περιβάλλον. Αυτά τα εφόδια πηγάζουν από τις πολιτισμένες προσλαμβάνουσες της παιδικής ηλικίας. Και οι περισσότερες έρευνες μας πληροφορούν ότι ο άντρας που ασκεί κακοποίηση στη σύντροφό του, είναι το παιδί που έχει πέσει θύμα κακοποίησης οποιασδήποτε μορφής κατά την παιδική του ηλικία, ή έβλεπε τον πατέρα του να ασκεί βία στη μητέρα του, ή ζούσε τη βία μέσα στο ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον και γενικότερα διαπαιδαγωγήθηκε σε βίαιες συμπεριφορές, τις οποίες αναπαράγει ως ενήλικας μέσα στις σχέσεις του. 

Επίσης το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί πως θα παρέχει ουσιαστική βοήθεια, χωρίς να φορτώνει στη γυναίκα περισσότερες ενοχές απο αυτές που της έχει ήδη φορτώσει ο κακοποιητής και οι κοινωνικές συμβάσεις. Γιατί είναι γεγονός πως συναντάμε και ορισμένους δήθεν ηθικολόγους, που προτιμούν τη γυναίκα κακοποιημένη κατά εξακολούθηση παρά διαζευγμένη, υγιή και στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Μια γυναίκα που έχει προβλήματα στον έγγαμο βίο της και απομακρύνεται από τους γονείς και τα αδέλφια της, σίγουρα βρίσκεται σε μειονεκτική ή επικίνδυνή θέση, όπως το εν λόγω περιστατικό. Γνωρίζει μια οικογένεια πως να διαχειριστεί ένα τέτοιο θέμα; Χρειάζεται συντονισμένη εκπαίδευση.

Το φαινόμενο της βίας κατα των γυναικών, αρκετούς ανθρώπους ακόμα, είτε είναι γονείς είτε δεν είναι, τους αγγίζει ''επιδερμικά''. Συνήθως ο εγωισμός δεν σκέπτεται πως το φαινόμενο δεν κάνει διακρίσεις, και ενδέχεται μια ημέρα να χτυπήσει και τη δική τους πόρτα. Η βία κατά των γυναικών ξεκινάει με υποτίμηση, λεκτική κακοποίηση και κλιμακώνεται σε ένταση μέχρι το ακραίο φαινόμενο της γυναικοκτονίας. Οι άνθρωποι πρέπει να εκπαιδευτούν.

Μια απλοϊκή σκέψη είναι πως πιθανόν θα ήταν αποτελεσματική μια υποχρεωτική εκπαίδευση γονέων, απο την ώρα που θα γεννήσουν ένα παιδί, το οποίο θα κληθεί θα μεγαλώσει μέσα σε μια σκληρή και αφιλόξενη κοινωνία. Το παιδί αυτό, ανεξαρτήτως φύλου, θα πρέπει να αποκτήσει πνευματικά εφόδια και ψυχικά στηρίγματα, για να καταφέρει να επιβιώσει από οποιαδήποτε μορφή βίας, που θα συναντήσει στο δρομολόγιο της ζωής του. Και είναι σίγουρο πως θα την συναντήσει..

Ο πολιτισμός και η εκπαίδευση έχουν τη δύναμη να εξαλείψουν οποιαδήποτε μορφή βαρβαρότητας. Το θέμα αφορά την ευημερία της κοινωνίας.

© Αγγελική Γ.Πιτσόλη

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού

13 Δεκεμβρίου 2021