Κάποτε είχα μια φωτογραφική μηχανή που αγαπούσα πολύ. Όταν την αποχωρίστηκα χωρίς τη θέλησή μου, πόνεσα πολύ. Επειδή όμως είχα εκπαιδευτεί και στη φροντίδα τραυμάτων, γνώριζα να επουλώνω πληγές. Κάθε τραύμα χρειάζεται και την κατάλληλη φροντίδα. Και ένα ψυχικό τραύμα χρειάζεται ψυχική ανάταση, με όποιον τρόπο ταιριάζει στον κάθε άνθρωπο.
Μια θεραπεία για το ψυχικό τραύμα, απο τις πολλές που προσφέρονται, είναι και η τέχνη. Και όσα περισσότερα τα τραύματα, τόση περισσότερη τέχνη και πνευματική δημιουργία. Μέσα απο τη τέχνη ο άνθρωπος απομακρύνεται απο τη βαρβαρότητα και μέσα απο τη δημιουργία τοποθετεί στην ψυχή του, όλα τα κομμάτια που του αφαιρέθηκαν με τη βία.
Η σταδιακή αφαίρεση της ομορφιάς μιας ανθρώπινης ψυχής, ονομάζεται χρόνια ψυχική κακοποίηση και δεν είναι ορατή με τα ανθρώπινα μάτια.
Ο αγώνας για τη δημοκρατία συνεχίζεται.
© Αγγελική Γ. Πιτσόλη
Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού
14 Σεπτεμβρίου 2025
Από τον δίσκο του 1996 "Στου αιώνα την παράγκα",
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος, Mουσική: Θάνος Μικρούτσικος,
Πρώτη ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος,
Με το καράβι Αχαριστία μια μέρα κρύα σαλπάρισες, κι απ' τα προσωπικά σου δώρα εκτός από βροχή και μπόρα ένα μονάχα μ' άφησες.
Μια παλιά φωτογραφία, αγκαλιά στη θάλασσα. Χτες την έκανα κομμάτια να μη βλέπουνε τα μάτια πόσα χρόνια χάλασα.
Όσες φορές μ' έχεις φιλήσει τόσες φορές σταυρώθηκα, κι αυτό που απ' όλα τώρα μένει είναι μια κάμαρα θλιμμένη που κάποτε σου δόθηκα.
Μια παλιά φωτογραφία, αγκαλιά στη θάλασσα. Χτες την έκανα κομμάτια να μη βλέπουνε τα μάτια πόσα χρόνια χάλασα.
Η φωτογραφία, η αγάπη μου για τη τέχνη, η ίδια η τέχνη, το υπερβατικό της όρασης, το ερέθισμα του μυαλού, το ανέγγιχτο υψηλό, το αιώνια ερωτικό, το ταξίδι στο άγνωστο, η ανάσταση της σάρκας, η επιθυμία συνένωσης, μια βαθιά ηδονή της ψυχής. Η φωτογραφία, που τόσα χρόνια χάλασα, για να σπάσω αλυσίδες και να πλησιάσω, χωρίς να απολογούμαι. ΌΧΙ. ΌΧΙ. Δεν απολογούμαι, για όποια τέχνη μου αρέσει. Μου αρέσει και θα την απολαμβάνω, απελευθερωμένη από στερεότυπα, προκαταλήψεις και οπισθοδρομικές κουλτούρες. ΌΧΙ. ΌΧΙ. Θα παρακολουθώ όσες θεατρικές, μουσικές και κινηματογραφικές παραστάσεις επιθυμώ, θα χάνομαι σε μουσεία, εκθέσεις και βιβλιοθήκες και θα φωτογραφίζω ό,τι και όποιον/αν βλέπω όμορφο/η. ΝΑΙ. ΝΑΙ. Θα πατάω όσα κλικ επιθυμώ. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη όμορφους τόπους και ανθρώπους, αρκεί να μπορείς να δεις, αυτά που δεν βλέπουν τα μάτια σου. Μα πόσο ερεθιστική αίσθηση το κλικ.. Α.Π. #womanpower