Αγαπησέ με αγάπησέ με αγάπησέ με σήμερα.. Έγραψε ο μέγιστος Λευτέρης Παπαδόπουλος και μελοποίησε ο Χρήστος Νικολόπουλος, για να τραγουδάμε όλοι εμείς απο το 1988 μέχρι σήμερα και να φιλοσοφούμε περί του τι είναι τελικά η αγάπη..Ένα παράθυρο ανοιχτό αφήνω στην καρδούλα μου, να βλέπεις φως και να έρχεσαι αγάπη μου κοντά μου, Αγάπησέ με αγάπησέ με αγάπησέ με σήμερα, μες στη ζωή σου σεργιανισέ με βραδιές και απομεσήμερα, Πριν πέσει η νύχτα και κλειστώ μες στη σιωπή καρδούλα μου, πάρε το δρόμο μην αργείς, σε ψάχνουν τα φιλιά μου, Αγάπησέ με αγάπησέ με αγάπησέ με σήμερα, μες στη ζωή σου σεργιανισέ με βραδιές και απομεσήμερα. 

Είναι και η ερμηνεία του Γιάννη Πάριου που δεν αφήνει περιθώριο να σκεφτείς κάτι άλλο παρά μια απόλυτη αγάπη. Είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη του να αγαπηθεί, της επαναλαμβάνει την επιθυμία του, να τον αγαπήσει, να τον αγαπήσει και την ημέρα και την νύχτα, να τον αγαπήσει χωρίς όρια. Και για να γίνει πλήρως κατανοητό πως επιθυμεί να έρθει να τον συναντήσει και να τον αγαπήσει, αφήνει ένα φως από την καρδιά του. Η νύχτα είναι ανυπόφορη, μέσα στη μοναξιά και τη σιωπή. 

Η Πύλη τη Ελληνικής Γλώσσας για τη λέξη «αγάπη» αναφέρει εκτός των άλλων, 1) ψυχική διάθεση που κυριαρχείται από αισθήματα φιλίας, στοργής, συμπάθειας, τρυφερότητας, αφοσίωσης, 2) ερωτικό συναίσθημα, 3) αγάπη προς το Θεό και το συνάνθρωπο, 4) Tο φιλί της αγάπης, που ανταλλάσσουν οι χριστιανοί ύστερα από την ακολουθία της Ανάστασης. 5) Αγάπες, τα κοινά δείπνα των πρώτων χριστιανών, 6) μεγάλο και έντονο ενδιαφέρον για κτ. που μας προκαλεί ευχαρίστηση.

Με μια πιο προοδευτική ματιά το ερωτικό συναίσθημα προς έναν άνθρωπο, δεν αναιρεί αισθήματα φιλίας και στοργής. Δυο σύντροφοι μπορούν να έχουν ερωτική σχέση και ταυτόχρονα να μοιράζονται μια βαθιά φιλία. Γιατί; Γιατί η φιλία και η αγάπη έχουν όμοια συστατικά, όπως ανιδιοτέλεια και αποδοχή. Υπάρχει και η περίπτωση λόγω διάφορων παραγόντων, η ερωτική σχέση να μην μπορεί να συνεχιστεί ή να ολοκληρωθεί, και τότε τα ευγενή συναισθήματα της αγάπης, να οδηγήσουν σε μια στοργική φιλία. Πραγματική φιλία όχι απωθημένα, ίντριγκες, εγωισμούς, ψέματα, κουτοπονηριές και ανηθικότητες μπροστά στα μάτια του ανθρώπου, που δεν φταίει σε τίποτα. [Τα έχουμε δει και αυτά, και άλλα, και όλα τα παραμύθια που έγιναν best sellers και οι πρωταγωνιστές νόμιζαν πως δεν γνωρίζαμε το στόρι. Και γαϊδουρινή υπομονή κάναμε, και ευκαιρίες δώσαμε, και τέστ τους κάναμε, και τη γατούλα κάναμε (κόντρα ρόλος..) και τη χαζή κάναμε (ενώ δεν είμαστε..), και τους αφήναμε να νομίζουν πως δεν γνωρίζαμε τίποτα, γιατί ήταν τακτική πολέμου και πιο βολικό για την έρευνα. Μέχρι που τους αφήσαμε ανεμπόδιστα να ζήσουν με ό,τι επέλεξαν ως απαραίτητο στην ευτυχία τους. Έτσι με ένα μόνο δάκρυ εφαρμόζεις τον κανόνα ''δεν διαπραγματεύομαι τα αυτονόητα''  και το στόρι κλείνει. Πονάει; Ναι. Κλείνει; Ναι. Δεν διαπραγματεύομαι τα αυτονόητα ]

Συνεχίζοντας, η αγάπη είναι ο θεμέλιος λίθος της πίστης. Και όποιος πιστεύει στον Θεό του, αγαπάει και σε καμία περίπτωση δεν πράττει ανήθικα. Γιατί η αγάπη μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, δεν αφορά μόνο τους έρωτες, αλλά και όλες τις μορφές ευγενούς αγάπης σε όλες τις σχέσεις, συγγενικές, φιλικές, συναδελφικές. Η αγάπη αφορά την αποδοχή του άλλου, τη συγχώρεση του, την ψυχική και πνευματική ειρήνη, που θα του προσφέρεις και θα τον ζεστάνεις, για να έρθει ακόμα πιο κοντά στην αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος, ο μεγαλοφυής Απόστολος των Εθνών, κατά την αποστολική του πορεία, έλαβε ερωτήματα από την εκκλησία της Κορίνθου για διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν μεταξύ των ανθρώπων της κοινότητας, και τότε για να απαντήσει με ποιες αρχές και πως πρέπει οι άνθρωποι να μοιράζονται την καθημερινή τους ζωή, έγραψε τον υπέροχο Ύμνο της Αγάπης Α’ Προς Κορινθίους, Στιχ. 1-13. Παραθέτω ενδεικτικά κάποιους από τους στίχους: 

Η αγάπη δείχνει μεγαλοψυχία και ανεκτικότητα, είναι ευεργετική και εξυπηρετική. Η αγάπη δεν ζηλεύει και δεν φθονεί. Η αγάπη δεν φέρεται με αλαζονεία και  αυθάδεια, δεν υπερηφανεύεται και δεν ξιπάζεται. Δεν κάνει ποτέ τίποτε το απρεπές και άκοσμο, δεν ζητάει εγωιστικώς τα δικά της συμφέροντα, δεν εξερεθίζεται εναντίον του άλλου, δεν βάζει ποτέ το κακό εις τον νουν της εναντίον του πλησίον και δεν θέλει να θυμάται το κακό που της έχει κάνει ο άλλος. Δεν χαίρει όταν βλέπει να γίνεται κάτι το άδικο και αν ακόμη με αυτό εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της, χαίρει δε όταν βλέπει να επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ, αλλά μένει σταθερά και αιώνια ακόμη και μετά τον θάνατο μας.Στην παρούσα ζωή μένουν η πίστη, η ελπίδα, και η αγάπη. Μεγαλύτερα δε από αυτά είναι η αγάπη

Γιατί ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να ζει σε ησυχία και χαρά; Υπάρχει πιο γλυκιά συνθήκη απο την ειρήνη και το χαμόγελο; Μα πως να βρει ησυχία, όταν τρώγεται με τα ρούχα του και με τίποτα δεν ευχαριστιέται; Πόση αχαριστία τυραννάει τον άνθρωπο, ο οποίος λόγω του ανικανοποίητου τυραννάει τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του και σκορπάει δηλητήριο και καταστροφή; Γιατί δεν είναι ευγνώμων με όσα έχει; Μέχρι πότε θα ζήσει; Μαζί του θα τα πάρει; Έχεις άνθρωπε ακούσει ποτέ, τον ήχο απο το φτυάρι, που παίρνει το πρώτο χώμα και το πετάει πάνω στο φέρετρο, πριν φωνάξουν οι διοργανωτές να περάσουν οι οικείοι για τον καφέ στο κυλικείο; Τράβα μια βόλτα μέχρι το τρίτο κοιμητήριο, και εαν το θεωρείς μπανάλ, τράβα στο πρώτο, να δεις και τη ματαιοδοξία των σκηνικών. Για να μην σου πω, για τον ήχο απο το ξεκούμπωμα του φέρετρου, μετά την τρίτη συνεχόμενη χρονιά της παράστασης. Το έχεις ακούσει; Μήπως έχεις δει και τον πρωταγωνιστή την τρίτη χρονιά, που αύριο μπορεί να είσαι εσύ; Θα έχεις άραγε κάποιον να σε αγαπάει μέχρι τότε, και να σου έχει ράψει το απαραίτητο σακουλάκι, απο τις παλιές μαξιλαροθήκες της γιαγιάς, για την τοποθέτηση των υπολειμμάτων σου; ή απο την κακία σου θα τους έχεις διώξει όλους απο κοντά σου; Βεβαίως μπορεί να είσαι προνοητικός και να έχεις φροντίσει για οικογενειακό τραπέζι. Θέλει και ο θάνατος κάποιον να τον φροντίσει. Και σε πολλές περιπτώσεις θέλει αρκετά χέρια γιατί ανοίγονται πολλές δουλειές προς τακτοποίηση.  Πάντως στο θέμα μας, όση οικονομία και να κάνεις άνθρωπε, σου υπογράφω πως το κομπόδεμά σου είναι δύο μέτρα γη και η ψυχή σου. Ξεκίνα την αποταμίευση πριν σε βρει κανένα ξαφνικό. 

Πολλές φορές προβληματίστηκα για το θέμα της συγχώρεσης, και συζητώ με τον πάνω απο 30 χρόνια πνευματικό μου δάσκαλο πατέρα Εμμανουήλ, πως μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει να φτάσει την ψυχή του, στο στάδιο να συγχωρέσει όσους τον αδίκησαν και του έκαναν ηθελημένα μεγάλα κακά. Μπορεί ο άνθρωπος με τη γήινη υπόστασή του, να φτάσει εκεί ψηλά; Μια δοκιμασία είναι και αυτό και εαν ο άνθρωπος το θέλει πολύ θα το πετύχει. Και στο ερώτημα εαν είναι αποδεκτό, να απομακρύνεις απο τη ζωή σου όσα σε πονούν, μια απάντηση είναι πως ναι είναι αποδεκτό και ο άνθρωπος οφείλει να απομακρύνεται απο ότι τον πονάει, αλλά να συγχωρεί, για να προστατεύει την ψυχή του.

Πόσο δύσκολη η αγάπη στην εποχή μας. Όχι μόνο η ερωτική αγάπη, αλλά και η συγγενική, η φιλική, η συναδελφική, η γειτονική. Όλοι οι άνθρωποι την αναζητούν με λαχτάρα. Και μόλις τη βρουν τη νομίζουν δεδομένη και αδύναμη και την κακοποιούν. Όμως η αγάπη δεν είναι βία, θυμός και αρπαγή. Η αγάπη δεν είναι στρατιωτικό καθεστώς. Η αγάπη είναι ειρήνη, θεμέλιο και προστασία. Η αγάπη δεν είναι καλούπωμα και αντάλλαγμα (σιχαίνομαι αυτές τις δυο λέξεις).  Η αγάπη είναι αποδοχή και ελευθερία. Εξάλλου όταν αγαπάς ως τον ουρανό, ως τα σύννεφα, πως να χωρέσεις αυτή την αγάπη, σε μια μικρή βαλίτσα; Καλουπώνεται η αγάπη; Εξαγοράζεται η αγάπη; ΟΧΙ.  

Καλέ μου φίλε η αγάπη δεν είναι αδύναμη, είναι παντοδύναμη ..και η πιο επικερδής αποταμίευση του κόσμου. Σκέψου λίγο. 

© Αγγελική Γ. Πιτσόλη 

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών  

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού

2 Νοεμβρίου 2024