Αυτός ο Ιούνιος είναι αφιερωμένος στη μνήμη του πατέρα μου.

Δέκα ολόκληρα χρόνια, χωρίς τη φυσική του παρουσία, σκληρά, πολεμικά, μοναχικά και επίπονα, πολύ επίπονα. Δέκα χρόνια χωρίς να σφίγγει το χέρι μέχρι πόνου, για να εκφράσει την πατρική του αγάπη. Η γονεϊκή αγάπη, στις υγιείς οικογένειες, δεν έχει ιδιοτέλεια και ορισμένοι άνθρωποι ευτυχίσαμε να τη νιώσουμε και να τη διδαχθούμε γενναιόδωρα.

Αποχαιρετώντας με πειθαρχεία εκτέλεσης καθηκόντων και στρατιωτικό χαιρετισμό. Αποχαιρετώντας με Νίκο Γκάτσο, Σταύρο Ξαρχάκο και Νάνα Μούσχουρη. Αποχαιρετώντας με τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου, για τον οποίο ο Γιωργάκης ήταν απόλυτα σύμφωνος, τη μελέτη.

Άσπρη μέρα : 

Θα ποτίσω μ’ ένα δάκρυ μ’ αλμυρό τον καιρό, Πικρά καλοκαίρια έμαθα κοντά σου να περνώ

Νεκρά περιστέρια γέμισε η αυγή τον ουρανό Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά, έχε γεια 

Μη κλαις το μαράζι μάθε φυλαχτό να μη κρεμάς

Να λες δεν πειράζει, θα ’ρθει άσπρη μέρα και για μάς

 Ein heller Tag:    (το heller δεν είναι ακριβώς η λέξη άσπρη..)                                                                                                                    

 Ich gieße die Zeit mit einer meiner salzigen Tränen,  ich hab gelernt bittere Sommer an deiner Seite zu verbringen,

Mit toten Tauben hat das Morgengrauen den Himmel gefüllt, Ich werde zurückkehren, traurige Jungfrau Maria, sei gegrüßt,

Beweine nicht den Kummer, lerne das Amulett nicht umzuhängen, Sagst du, es macht nichts, ein heller Tag wird kommen, auch für uns

Δύσκολο πράγμα να μελετάει κανείς μέσα σε ειδικά απομονωμένο δωμάτιο νοσοκομείου, φορώντας ειδική ένδυση και μάσκα, και κρατώντας με το ένα χέρι το βιβλίο και με το άλλο το μη αναστρέψιμο τέλος..

Αυτόν τον μεγάλο έρωτα της μελέτης, που έμεινε ανεκπλήρωτος για πολλά χρόνια, λέω να τον ζήσω και του αφοσιωθώ με την ψυχή μου..

© Αγγελική Γ.Πιτσόλη

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού

27 Μαίου 2022