Το παρόν αφιερώνεται σε όσους έχουν πονέσει πολύ στη ζωή τους..

Το pig-tail είναι ένα σωληνάκι, που βοηθά την παροχέτευση των ούρων από το νεφρό στην ουροδόχο κύστη. Σε περίπτωση απόφραξης και λοίμωξης, η τοποθέτηση του γίνεται με επείγουσα διαδικασία, για να διασωθεί το ένα ή και τα δύο νεφρά ή ακόμα και να αποτραπεί η σήψη, καταστάσεις μη αναστρέψιμες για τη ζωή του ανθρώπου.

Για την τοποθέτηση ενός pig-tail στο νεφρό, συνήθως απαιτείται πλήρης ακινησία από τον ασθενή. Μπορεί όμως ένας ασθενής να παραμείνει πλήρως ακίνητος χωρίς αναισθησία, όταν στην ουροδόχο κύστη εισέρχεται ένας σωλήνας με κάμερα, εντοπίζει το ουρητηρικό σύστημα και με τη βοήθεια ακτινοσκόπησης, του εκχέεται σκιαγραφικό, προωθείται ειδικό σύρμα και πάνω από αυτό τοποθετείται το pig-tail σωληνάκι στο νεφρό;!

Γίνεται πλήρης ακινησία χωρίς γενική αναισθησία; Χειρουργείο χωρίς αναισθησία γίνεται; 

Σε μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση για τη ζωή του ανθρώπου όπως η νεφρική ανεπάρκεια και η σήψη, που αντιμετώπισα εγώ, η συμμετοχή ενός αναισθησιολόγου είναι απαραίτητη.

Ασφαλώς υπάρχουν και περιπτώσεις που το pig-tail, τοποθετείται με τοπική αναισθησία ή μέθη, και αυτό εξαρτάται από το ιατρικό περιστατικό, την απόφαση του γιατρού και τις συνθήκες που επικρατούν. Εαν όμως η συνθήκη είναι τόσο επικίνδυνη για τη σωματική ακεραιότητα, δεν υπάρχει χρόνος για δεύτερες σκέψεις. 

-πρέπει να σας βάλουμε στο χειρουργείο τώρα, αλλιώς χάνουμε το ένα νεφρό, και φοβόμαστε και για το άλλο - ναι, κατάλαβα, γιατί το συζητάμε, πάμε στο χειρουργείο - έχουμε ένα "μικρό πρόβλημα''..δεν υπάρχει πουθενά αναισθησιολόγος - δηλαδή τι μου λέτε; θα με σφάξετε; - για να πετύχει υπάρχει μόνο ένας τρόπος αλλά είναι ακατόρθωτο, -τι τρόπος γιατρέ; - πρέπει να μείνετε ακίνητη, θα σας βάλουμε ξυλοκαίνη,..αλλά πρέπει να μείνετε ακίνητη..- πάμε στο χειρουργείο γιατρέ,  δεν έχω χρόνο. 

Δεν είναι όλες οι συνθήκες και οι παροχές αυτονόητες, όταν ένας ασθενής εισέρχεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε ότι υπάρχουν ασθενείς με σοβαρά «καρδιοχειρουργικά περιστατικά», που περιμένουν ακόμα και δύο χρόνια για να χειρουργηθούν,  επειδή δεν υπάρχει αναισθησιολόγος.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα, μόνο στα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής, λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων, τα τελευταία δύο χρόνια περιμένουν για να χειρουργηθούν 24000 ασθενείς και αναμένεται οι καθυστερήσεις αυτές να διαρκέσουν ακόμη και μια πενταετία. 

Αρκετοί άνθρωποι, όταν τους προτείνεις ιδιωτική ασφάλιση, απαντούν πως εάν πάθει κάτι η υγεία τους θα πάνε σε δημόσιο νοσοκομείο, χωρίς να αξιολογούν σημαντικές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα το πόσο χρόνο θα παραμείνουν στο νοσοκομείο και εάν θα καταφέρουν να χειρουργηθούν έγκαιρα.

Υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις ασθενών, που εξαιτίας καθυστερήσεων και ελλείψεων, υπογράφουν εξιτήριο από ένα δημόσιο νοσοκομείο και εισιτήριο σε ένα ιδιωτικό, υπό την πίεση του πότε θα γίνουν καλά αλλά και πως θα βρουν τα χρήματα να πληρώσουν το ταμείο κατά την έξοδο.

Αντέχει ο άνθρωπος τόσους πόνους και ταλαιπωρία χωρίς αναισθησία;

Ο πόνος είναι ένα μεγάλο σχολείο της ζωής, από τα πολλά που ευλογήθηκα να φοιτήσω μέχρι σήμερα. Αισθάνομαι ευγνώμων που άντεξα τους πόνους, σωματικούς και ψυχικούς, και κατάφερα να πάρω πτυχίο με άριστα. Ως μεταπτυχιακή του πόνου, χρωστάω ακόμη στον εαυτό μου μια ευτυχία, να συνεχίσω τις σπουδές μου σε όλα τα επίπεδα της ζωής. 

Καλή χρονιά και με πολλά πτυχία πόνων, για κάθε ανεπίδεκτο μαθήσεως. 

© Αγγελική Γ. Πιτσόλη 

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών  

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού