Ο Μέγιστος Δάσκαλος όλων των εποχών, άφησε στους ανθρώπους σημαντικές παρακαταθήκες, μια εκ των οποίων και ο Χρυσός Κανόνας.  

Σύμφωνα με το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο στ', στίχοι 17-49, όταν ο Ιησούς κατέβηκε απο το Όρος των Ελαιών, απηύθυνε ομιλία προς το πλήθος που είχε μαζευτεί, για να ακούσει τη διδασκαλία Του. Ο Ιησούς στο στίχο 31 αποκαλύπτει το θεμέλιο λίθο των ανθρωπίνων σχέσεων, λέγοντας ''..Και με ολίγας λέξεις, όπως θέλετε να συμπεριφέρονται προς εσάς και να σας κάνουν οι άνθρωποι, και εσείς να κάνετε εις αυτούς τα ίδια.'' 

Στους στίχους 46-49 αναφέρει εκτός των άλλων, ένα παράδειγμα του πως θα μοιάζει ο άνθρωπος που θα τηρήσει τους κανόνες του '' ..Είναι όμοιος με άνθρωπο που κτίζει σπίτι, ο οποίος έσκαψε και προχώρησε βαθειά και έθεσε θεμέλιο επάνω στην πέτρα. Όταν δε έγινε νεροποντή και πλημμύρα, έπεσε με ορμή ο ποταμός στο σπίτι εκείνο και δεν μπόρεσε να το ρίξει, γιατί ήταν θεμελιωμένο επάνω σε στέρεα και αμετακίνητη πέτρα, εκείνος όμως που άκουσε τη διδασκαλία αλλά δεν την εφάρμοσε είναι όμοιος με τον άνθρωπο που έκτισε το σπίτι του στο χώμα χωρίς θεμέλια. Και στο χώμα αυτό έπεσε με ορμή ο ποταμός και αμέσως γκρεμίστηκε και σωριάστηκε. Κι έγινε μεγάλη και ανεπανόρθωτη η διάρρηξη και η διάλυση της οικίας αυτής..(απόσπασμα)''.. Εννοώντας τη διάλυση της ψυχής του ανθρώπου. 

Την 1η Οκτωβρίου είχα την ευλογία να εκκλησιαστώ στη Μητρόπολη Νικαίας, τον ιστορικό ναό Άγιου Νικολάου, και να ακούσω τα σοφά λόγια του ιερωμένου προς το ποίμνιο ''Μην κάνετε ό,τι δεν θέλετε να σας κάνουν'' . Και εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τους ανθρώπους εκείνους, που ενώ αναγκάζουν άλλους ανθρώπους να υπομένουν τη βίαιη συμπεριφορά τους, όταν οι καταπιεσμένοι επαναστατήσουν, τότε γίνονται πρόβατα προς σφαγή, στο θυσιαστήριο του ειδώλου που πιστεύουν, δηλαδή του Εγώ τους. 

Υπάρχουν ανάμεσά μας αρκετοί, ανεξαρτήτως φύλου, που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν πόσο σπουδαίοι είναι, δημιουργώντας προσβολές, εκφοβισμό, συκοφαντίες, ίντριγκες και κλέβοντας κυριολεκτικά το ψωμί απο το τραπέζι μας. Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί μια αυτοαναίρεση της σπουδαιότητας που προσπαθούν να επιβάλλουν. Τι σπουδαίος είσαι όταν προσπαθείς να επιβάλλεις το φόβο και όχι να εμπνεύσεις το σεβασμό; 

Βεβαίως η απάντηση πηγάζει απο τα παιδικά χρόνια και την οικογένειά αυτού του ανθρώπου, απο την οποία διδάχθηκε την υποτίμηση του συναθρώπου, το εύκολο και γρήγορο χρήμα εις βάρος του κορόιδου, και τον πόλεμο. Με αυτό το υπόβαθρο ο άνθρωπος μεγαλώνει με το αίσθημα της ανασφάλειας, και σαν ενήλικας προκειμένου να καλύπτει τα κενά, φέρεται με θράσος, αγένεια, βιαιότητα και αρπακτική συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπό του. Και αυτή η συμπεριφορά για όσους τη δέχονται είναι οδυνηρή.

Το καθιερωμένο ekklisiaonline.gr γράφει ''Όλοι γνωρίζουμε ότι όσο βαθύτερα αγαπάμε, τόσο οδυνηρότερα ζούμε και την ελάχιστη ακόμη σύγκρουση''. Και αυτό ισχύει για όλων των ειδών τις αγάπες, συντροφικές, συζυγικές, φιλικές, επαγγελματικές, φοιτητικές, συναδελφικές κτλ. Επειδή όταν έχεις αγάπη μέσα σου για τους συνανθρώπους και εισπράττεις κακία και απαξίωση, τότε το βιώνεις οδυνηρά. 

Αλλά και αυτό ακόμα, μπορεί να γίνει διαχειρίσιμο, όταν ο άνθρωπος γνωρίζει τα οφέλη της αδικίας για την ψυχή του. Γιατί για αυτούς που αγαπάμε, όταν ερχόμαστε σε σύγκρουση νιώθουμε πόνο. Για αυτούς όμως που αδιαφορούμε για την πορεία τους, δεν υπάρχει καμιά οδύνη να αισθανθούμε. 

Ακόμα πιο φιλελεύθερα και σύμφωνα με τον στίχο 29 ''.. Και εκείνος που θέλει να σου αρπάξει το πανωφόρι σου, μην τον εμποδίσεις να σου πάρει και το πουκάμισό σου..'' Γιατί εκείνος επειδή είναι επιεικώς ξεγάνωτος τενεκές μόνο με την αρπαγή, μπορεί να αποκτήσει πουκάμισο για να φορέσει. Εσύ απο την άλλη μεριά, αδιαφορείς για το ένδυμα της σάρκας, και ενδιαφέρεσαι για το ένδυμα της ψυχής σου. Γιατί αυτός έχει σίγουρη πορεία προς την καταστροφή, αλλά εσύ παραμένεις ακούραστος εργάτης της βιοπάλης και των όσων διδάχθηκες απο το Μέγα Δάσκαλο και την οικογένειά σου. Και ένα απο αυτά τα μαθήματα είναι πως να φέρνεις το ψωμί στο τραπέζι, χωρίς να το κλέβεις απο άλλον άνθρωπο και χωρίς να χάνεις την αξιοπρέπειά σου. 

Καθώς διάβαζα, με συγκίνηση θυμήθηκα τις εντολές του πνευματικού μου πατέρα Εμμανουήλ. ''Εσύ δεν θα κάνεις τίποτα, δεν θα ζητάς τίποτα, θα σιωπήσεις και θα τους αφήσεις στην πορεία τους..''.  

Τότε δεν καταλάβαινα την εντολή, μόνο έκανα υπακοή.Τώρα πια καταλαβαίνω.

© Αγγελική Γ. Πιτσόλη

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών  

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού