Ακόμα μια γυναικοκτονία διαπράχθηκε πρόσφατα στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. 

Ένας 38χρονος αστυνομικός σκότωσε την 42χρονη πρώην σύζυγό του, και κατόπιν αυτοκτόνησε. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έλεγε συχνά στον πατέρα του πως θα την σκοτώσει, ενώ το οικογενειακό του περιβάλλον έλεγε στο δράστη να μην παρεκτρέπεται. Το ζευγάρι είχε δύο ανήλικα παιδιά.

Ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά όπως έχω ξαναγράψει στη στήλη μου WomanPower έχω μελετήσει για πολλά χρόνια τη βία και έχω καταγράψει το θύμα, τις συνθήκες, το περιβάλλον, τη συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά του κακοποιητή. Στη σχολή μας τόνιζαν ιδιαίτερα τη σημασία της πρωτογενούς έρευνας και καταγραφής των γεγονότων, για τα οποία θέλει να ασχοληθεί ένας δημοσιογράφος.

Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Όταν ο Θεός φύσηξε το άψυχο σώμα, δημιούργησε την ψυχή του ανθρώπου και του χάρισε ζωή. Κατόπιν ο άνθρωπος έπρεπε να εκπληρώσει έναν σπουδαίο προορισμό, να μοιάσει την ψυχή του με το Θεό. Με το προπατορικό αμάρτημα όμως, ο άνθρωπος στερήθηκε αυτήν την ομοίωση και οδήγησε την ψυχή του σε θάνατο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον σύγχρονο άνθρωπο, που όταν διαπράττει θανάσιμα αμαρτήματα, θανατώνει την ψυχή του και οδηγείται στην προσωπική του κόλαση. 

Ο φόνος όπως και η αυτοκτονία κατατάσσονται στα θανάσιμα αμαρτήματα. Μόνο ο Θεός που έδωσε τη ζωή στον άνθρωπο μπορεί να του την αφαιρέσει ή να επιτρέψει τις συνθήκες εκείνες που θα επέλθει ένας θάνατος. Εαν ο άνθρωπος διαπράττει φόνο, τότε αυτόματα καθιστά τον εαυτό του ανώτερο Του δημιουργού του και πέφτει στο θανάσιμο αμάρτημα του εγωισμού. Ο εγωισμός και τα επακόλουθά του όπως η αλαζονεία, η υπερηφάνεια, η σκληροκαρδία, η συκοφαντία, η ψευδομαρτυρία, κτλ. κατατάσσονται και αυτά στα θανάσιμα αμαρτήματα, επειδή αρρωσταίνουν ανεπανόρθωτα την ψυχή.  ''Εγώ θα πω την τελευταία κουβέντα''.

Ο άνθρωπος που λατρεύει τον εαυτό του, υποτιμάει και περιφρονεί τους άλλους, νομίζει ότι είναι πολύ σπουδαίος, ότι όλοι στρέφονται γύρω απο αυτόν, τυφλώνεται απο την εγωπάθεια του και βάζει τον εαυτό του στη θέση του Θεού. Αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που λένε ευθέως στο συνομιλητή τους ''Εγώ είμαι ο Θεός'' και το αποδεικνύουν με τις πράξεις τους, που και αυτές γυρνούν γύρω απο τον εαυτό τους. Αυτή και μόνο η έκφραση καθιστά έναν άνθρωπο θανάσιμα εγωιστή. 'Εγώ είμαι Θεός και εσύ είσαι ένα τίποτα''. 

Τα θανάσιμα αμαρτήματα βλάπτουν ανεπανόρθωτα την ψυχή. Το μόνο αντίδοτο σε αυτή τη συνθήκη είναι η μετάνοια, η εξομολόγηση και η θεία κοινωνία. Βεβαίως ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί μπανάλ την ορθόδοξη χριστιανική αγωγή και την αποφεύγει βρίσκοντας χίλιες δυο δικαιολογίες για τις πράξεις και τις επιλογές του. ''Ά, εγώ δεν τα πιστεύω αυτά'' και τσακ σου στέλνει ένα σκαμπίλι να πας παρακάτω όπως έγραψε πρόσφατα το καθιερωμένο ekklisiaonline.gr.  Εαν ο άνθρωπος δεν διαγνώσει τον εγωισμό και την πλάνη του με το πρώτο σκαμπίλι, τότε ενδέχεται να υπάρξει και δεύτερο σκαμπίλι, και εαν ο άνθρωπος αρνείται εωσφορικά να διορθωθεί, τότε η εκπαίδευση τον εγκαταλείπει οριστικά, αφήνοντας ανεμπόδιστο το δρόμο προς την κόλαση. 

Η πικρή αλήθεια είναι πως μια γυναίκα που θα βρει το θάρρος να πει ΟΧΙ στη συντροφική βία, θα πρέπει να εξοπλίσει τον εαυτό της με ανεξάντλητα αποθέματα δύναμης, υπομονής, επιμονής, εφευρετικότητας, θράσους και πίστης ότι κάποτε θα καταφέρει να ζήσει ελεύθερη σε ένα ειρηνικό περιβάλλον αγάπης, αγναντεύοντας γλυκά ηλιοβασιλέματα.. Γιατί η Βία δεν είναι αγάπη, όπως έχω ξαναγράψει. 

Απο την αρχή του επαναστατικού αγώνα μια γυναίκα θύμα συντροφικής βίας, θα πρέπει να γνωρίζει πως θα περπατήσει έναν δρόμο στρωμένο με αγκάθια, ακαθαρσίες και σαρκοβόρα θηρία έτοιμα να την κατασπαράξουν. 

Το πρώτο και πιο επικίνδυνο θηρίο είναι ο Εγωιστής που κρύβει η γυναίκα στον κόρφο της και στο κρεββάτι της. Αυτό το φίδι που ματαίως αυτή η γυναίκα συγχωρεί, και συγχωρεί, και ξανά συγχωρεί στο βωμό της Αγίας Οικογένειας και της απατηλής πεποίθησης ότι αυτός θα διορθωθεί, για να μη χαλάσει το σπίτι της, όπως στερεοτυπικά έλεγαν οι παλιότερες γυναίκες. Απο την άλλη μεριά αυτό το φίδι, εξαιτίας του εγωισμού του, είναι ικανό να ασκήσει βία, απειλές και συκοφαντία, προκείμενου να της προξενήσει πόνο, πιστεύοντας πως ο πόνος θα τη γονατίσει και πως αυτή θα προσκυνήσει ξανά το είδωλο Εγώ του.  Στην έκφραση ''Έπρεπε να μου φιλάς τα πόδια'', η απάντηση είναι ''Γιατί ο Θεός είσαι να σε προσκυνήσω ?'' Ταπείνωσε λίγο το Εγώ σου άνθρωπε μου, πριν σε βρουν αρρώστιες και συμφορές.. 

Στην κατάταξη της επικινδυνότητας και της σαπίλας, ακολουθούν 1)το οικογενειακό περιβάλλον του Εγωιστή, που τροφοδοτεί τον εγωισμό και τη βία, με εκφράσεις τύπου ''Κόψε της τον αέρα'', ''Στο βρακί της σε έχει βάλει'', ''Εμείς είμαστε άντρες'', ''Αυτοί είμαστε εμείς'' και άλλες ξεπερασμένες πατριαρχικές εξυπνάδες χαμηλότατου επιπέδου, και 2) ορισμένοι φίλοι-ερπετά στον κόρφο μας, που τρέφονται απο τα λουκούλλεια γεύματα και τα κεράσματα, τις ίντριγκες, την καταστροφή του φίλου τους και που ασκούν και οι ίδιοι βία αμφισβητώντας τη βία. Ορισμένες δε μη αλληλέγγυες κυρίες χωρίς Κ κεφαλαίο, που έχουν και παιδιά και εγγόνια, θα πρέπει να θυμούνται ότι η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει. 

Στη συγκεκριμένη γυναικοκτονία αρκεί να αναλογιστούμε ότι ο δράστης για να διαπράξει τη δολοφονία, πήρε την καραμπίνα του πατέρα του. Αυτός ο πατέρας και οι συγγενείς που είχαν ακούσει το γιο τους να λέει ότι θα σκοτώσει την πρώην γυναίκα του, και που τον είχαν δει να παρεκτρέπεται συχνά, τι έκαναν για να προφυλάξουν το κακό και να μην τροφοδοτούν το πατριαρχικό εγωισμό του δολοφόνου? Έκρυψαν το όπλο? Οι απολίτιστοι θα συνεχίσουν να κατηγορούν τη μάνα που έφυγε άδικα? Αντιλαμβάνονται πως με αυτόν τον τρόπο συνεχίζουν και μετά το θάνατο της να τροφοδοτούν την πατριαρχία? Ήδη διαβάσαμε ορισμένα δημοσιεύματα που καλλιεργούν την πατριαρχία, ότι επειδή εκείνη τον υποτιμούσε εκείνος ήρθε σε απόγνωση και έκανε φόνο. Γνωρίζουν αυτοί που τα γράφουν, ότι όταν ο άνθρωπος είναι διαταραγμένος και καλημέρα να του πεις, θα νομίζει ότι τον ειρωνεύεσαι και θα σε εχθρεύεται? Και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει τη διαταραχή του, εκτός από τις ίδιες τις πράξεις του μέσα στο χρόνο? Ποιος θα τα μεγαλώσει αυτά τα ορφανά και τι παραδείγματα θα τους δώσει? Ο πατέρας που αγαπάει αληθινά, βάζει τον εγωισμό του πίσω, ταπεινώνεται, ανέχεται, αγωνίζεται για να είναι αυτά τα παιδιά καλά. Βεβαίως και η μάνα το ίδιο, αλλά εν προκειμένω δεν είναι αυτή που διέπραξε το έγκλημα. Δηλαδή ή μαζί ή σε θάβω στο χώμα? Δεν κρατιούνται έτσι οι γυναίκες. Ποιος είσαι εσύ που αποφασίζεις για τη ζωή μου..? 

Επιστρέφοντας θα πρέπει να αναφέρω και τα σαρκοβόρα θηρία, που περιμένουν να συναντήσουν μια γυναίκα σε ευάλωτη θέση, για να ικανοποιήσουν τα γενετήσια ένστικτά τους, και επειδή το θέμα αφορά τη βία, θα αναφερθώ αναλυτικά σε άλλο άρθρο. Και αυτό ισχύει και για τον ίδιο το σύντροφο, ο οποίος χρησιμοποιεί και αυτός τον οικονομικό έλεγχο για να εγκλωβίσει και να χειρίζεται το θύμα. 

Αναλόγως τι είδους κακοποίηση βιώνει κάθε γυναίκα και πόσο αποφασισμένη είναι να ξεφύγει, θα πρέπει να λάβει και τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, Και αυτή η διαδικασία κρύβει μια απέραντη μοναξιά.

Σε ένα από τα πολλά ταξίδια μου σε Ελλάδα και Κύπρο, άλλοτε με τη μητέρα μου και άλλοτε τελείως μόνη, συνάντησα μια επιγραφή που έλεγε Τον αμαρτωλό τον συγχωρεί και τον αγαπάει ο Θεός, τον Εγωιστή ποτέ. Φαντάσου λοιπόν τις συνέπειες εαν κάποιος είναι κακοποιητής, αμαρτωλός και εγωιστής. Η επιγραφή κοσμεί το Μοναστήρι του Οσίου Πατάπιου στο Λουτράκι και επιβεβαιώνει τη διαφορά μεταξύ των συγγνωστών αμαρτημάτων που συγχωρούνται και των θανάσιμων αμαρτημάτων που δεν συγχωρούνται.

Οφείλουμε να επαγρυπνούμε και να προφυλασσόμαστε σε κάθε σημάδι εγωισμού, ναρκισσισμού, πατριαρχίας και οικονομικού ελέγχου. Κανένας δικτάτορας δεν είναι ικανός να αφαιρέσει τη ζωή μιας γυναίκας. Πείτε ΌΧΙ. Η ζωή μας μας ανήκει, όπως και η ψυχή μας. 

© Αγγελική Γ. Πιτσόλη

Γυναίκα, Αριστούχος Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών 

Επιστήμονας Επικοινωνίας, Ιδιωτικής Ασφάλισης και Πολιτισμού